Hallo hallo allemaal!

Daar ben ik weer en nu alweer voor de laatste keer! De weken zijn voorbij gevlogen. Vannacht vlieg ik alweer terug naar Nederland en kom zondagavond aan. Lange reis voor de boeg, maar zal veel avonturen die ik hier mee heb gemaakt aan de binnenkant van mijn ogen nog eens afspelen! Haha.

Als ik soms aan het typen ben of achteraf terug lees kan ik me haast niet voorstellen dat ik dat allemaal in die, eigenlijk toch wel, korte periode heb meegemaakt.

Afgelopen week dus ook mijn laatste week in het ziekenhuis geweest. Ik moet zeggen dat ik er nu wel een beetje aan gewend was om o.a. te werken in een ziekenhuis waar sommige dingen frustrerend zijn voor mij als westerling, waar ze enorm hun best doen om met minder middelen goede zorg te leveren, waar het allemaal minder hygiënisch is, de hectiek, maar ook wel weer het Afrikaanse gemak/tijd en waarbij iedereen tijdens het werk ook bezig is met totaal andere dingen (telefoneren, borstvoeding geven, krant lezen enz). Waar ik in het begin dan nog wel een beetje bang voor was dat ik misschien niet veel kon doen en mogelijk ook niet zoveel met betrekking verloskunde, is achteraf een zorg geweest van niks. Want ik heb uiteindelijk juist veel kunnen doen, zien en meemaken en soms ook juist té veel waardoor ik mijn grenzen moest aangeven.
Daar waar ik in het begin heel veel initiatief moest tonen, veel moest vragen en contact moest leggen, is uiteindelijk ook het tegenover gestelde geworden. Juist vroegen ze nu vaak of ik kwam helpen en moest ik keuzes maken waar ik die dag naartoe ging. Ook heb ik heel veel leuke en lieve mensen leren kennen. Het was nu dan ook wel heel erg jammer om afscheid te moeten nemen.

Wat deze week leuk was, is dat ik een aantal vrouwen die ik in mijn eerste week van mijn vrijwilligerswerk heb gezien tijdens de bevalling, nu terug zag voor 6 weken nacontrole en immunisatie voor de baby. Wel leuk om dan te zien hoe het met ze gaat. Dan merk je wel weer dat 6weken toch wel een tijdje is omdat je mensen gaat terugzien.

Ondanks dat ik, zoals ik al beschreef nu wel een beetje gewend was, blijf ik met toch echt over dingen verbazen. Zo was er afgelopen week o.a. een kindje van 3 jaar waarvan ze dachten dat hij een te kort tongriempje had. Een verpleegkundige kon dat wel even verhelpen. Ze pakte een doos met allemaal verschillende scharen uit de opbergkast, deed handschoenen aan, kind werd vastgehouden en ze knipte zo, dus zonder verdoving of sterilisatie van de schaar!, het tongriempje door. Het mannetje kreeg ik berg watten in zijn mond en daarmee was het klaar. Ik stond weer even heel raar te kijken. Verder was er ook een baby waarbij er nog een klein puntje navelstreng zat. Wij stippen dan normaal aan met zilvernitraat. Nu snap ik dat ze dat hier niet hebben, maar de verpleegkundige deed er wat jodium op, pakte een klem (dit keer gelukkig wel eerst in de jodium gezet als vorm van sterilisatie), ging zitten pulken totdat het ging bloeden, deed er een gaasje op en hiermee was ook dit onderzoek en dus probleem opgelost. Uhm…..dus. Ik geef dan ook aan dat het op die manier volgens mij niet helemaal de bedoeling kan zijn of dat het niet anders kan, maar dit is gewoon hun manier.

Met een bevalling afgelopen week bleek ook dat ze dingen toch op een andere manier doen, dat wist ik natuurlijk al, maar blijft gewoon frustrerend. Zo was er een moeder aan het bevallen waarvan ik vond dat ze een grote buik had en ze had al eerder een keer een keizersnede gehad. Niet 2 hele goede uitgangswaarde voor een goede bevalling. Uiteindelijk begonnen we met persen (ik deed dit keer de bevalling niet, maar assisteerde want er was ook niet iemand anders bezig die elk moment kon bevallen). Die mw perste niet fantastisch, maar het vorderde. De verloskundige was al helemaal gepikeerd omdat ze vond dat die vrouw het niet goed deed, was aan het schreeuwen dat als ze zo door ging ze de bevalling niet ging doen! Uiteindelijk werd het hoofdje dus geboren, maar de schouders volgde niet……schouderdystocie (de schouders zaten vast)! De verloskundige werd kwaad en wilde weglopen, omdat ze boos was op die vrouw! WHAT?? Toen ik zei dat de schouders vast zaten en we handelingen moesten doen, leek het dat ze niet precies wist waar ik het over had. Ohh man als je dan daar staat word je zelf echt boos op de verloskundige! Uiteindelijk is het kindje geboren en na veel stimuleren een goede start. Oh man, wat was ik boos! Daarna hadden ze het kindje gewogen en bleek 3,8kg te zijn. Nou…ik dacht echt wel 4,5 kilo. Was een flinke baby! Mja de weegschaal is hier dan ook totaal niet nauwkeurig! Ben heel bij dat het met de baby goed gaat, maar pff stond wel ff te zweten! Ik heb dit wel nabesproken, hoop dat ze er iets van geleerd heeft, maar het kan natuurlijk eigenlijk echt niet!

Afgelopen vrijdag was dan alweer mijn laatste dag. Wel jammer om weg te gaan, maar heb veel meegemaakt en heb nu ook weer zin om naar huis te gaan. Weer fijn en zin in om thuis aan de slag te gaan met werken en natuurlijk om weer gezellig met iedereen te kletsten! Als bedankje en afsluiting heb ik allemaal verschillende koeken uitgedeeld aan al het personeel in het ziekenhuis. Ondertussen kende ik nu iedereen wel een beetje, maar als je echt iedereen langs gaat zie je pas hoeveel mensen er eigenlijk werken! Dus de koeken waren snel op, maar vielen zeker in de smaak. Afscheid genomen van alle lieve en leuke collega`s. Vooral mijn Afrikaanse mama vond het moeilijk om gedag te zeggen. Zij is de oudste van het stel daar en echt heel lief. Ik heb veel met haar gewerkt.
Toch gek als je dan langzaam met de boda boda over het zandpad van het project wegrijd….dat was het dan! Ik heb er wel echt veel nieuwe ervaringen opgedaan!
Verder stuur ik straks vanuit Nederland nog een grote hoeveelheid navelklemmen naar het ziekenhuis. Dit is toch wel echt iets dat ze daar kunnen gebruiken en ook willen gebruiken. Want dat is vaak nog een beetje de vraag. Want dingen die wij praktisch vinden of fijn mee te werken, hoeft voor hun natuurlijk niet te gelden.

Ook deze week hebben we natuurlijk, na al het werken, nog leuke dingen ondernomen! Zo zijn we afgelopen week gaan mountainbiken op een eilandje in Lake Victoria. Met een vissersbootje zijn we naar het eiland gebracht. Het begon meteen met een klimmende heuvel…pff ik denk dat ik mijn conditie weer in Nederland moet gaan zoeken, want hier in Oeganda ben ik het in ieder geval kwijt geraakt. Ik vond het echt best zwaar. Het was wel gaaf om te doen en ook fijn om lekker actief bezig te zijn, maar de zonnebrand die ik om mijn lijf had gesmeerd ging er niet zo snel weer af met zweten. Haha. Het was een tocht van 28 km, maar na 1 km dachten we al: WAAR ZIJN WE AAN BEGONNEN! Het was 30 graden, slechte zand paden en veel klimmen, maar het was er prachtig. Weer door allemaal dorpjes en alle kinderen Muzungu roepen, stukje door de jungle. Je komt weer van alles tegen, zo ook de rijdende blokker. Het is echt wonderbaarlijk wat mensen allemaal op 1 fiets kunnen meenemen. Het is een winkeltje op de fiets met plastic bakken, speelgoed, keukenspullen, potjes en noem maar op! Haha, fantastisch toch! Op het einde van de tocht waren we helemaal vies van al het oranje stof en het zweet. Maar op de terugweg begon het te regenen en was het nog best een spannend tochtje terug naar het vaste land.

Vandaag op mijn laatste dag zijn we nog gaan zipline in de jungle. Ik moet natuurlijk alle tijd benutten die ik in Oeganda heb! We hebben wel iets toeristisch gedaan, maar zijn er als echte Afrikanen naartoe gegaan. Met de boda boda en de matatu (alles met openbaar vervoer) haha. Was weer een avontuur opzich. Het zipline was ook echt super leuk. Eerst 18 meter de boom omhoog klimmen en dan gaan met die banaan. We gingen steeds hoger…nou de eerste moet ik heel eerlijk zeggen heb ik wel gegild! Haha vond het vet spannend, maar was tof om te doen! Echt super leuk gehad met de meiden in Oeganda!

Net nog heerlijk met Anne en Lieke gaan uiteten en nu zit het er dan écht op!
Ik zit nu letterlijk te wachten totdat de taxi mij komt halen om me naar het vliegveld te brengen!

Ps. Mijn Afrikaanse jurk is ook klaar!

Wat was het weer een ervaring en wat heb ik ervan genoten. Afrika/Oeganda is TOP!

Ik heb heel veel zin om iedereen weer te zien….en dat gaat nu snel gebeuren!

Leuk dat jullie mij zo gevolgd hebben!!

Xxxx Tot snel