Hallo allemaal!

Wat gaat het toch snel!, ben nu al over de helft!
Heb het nog steeds erg naar mijn zin, maak veel mee, het is gezellig en het land is fantastisch. Voor mijn gevoel gaat het nu echt rap.

Ik heb me ondertussen in het weekend ook weer als een toerist gedragen en ben samen, met mijn nieuwe huisgenoot Anne, op pad geweest voor souvenirs. Oh allemaal zoveel leuke spulletjes, maar helaas heb ik maar 1 backpack bij me en gaat het nog een hele uitdaging worden om alles mee terug te nemen naar Nederland.
Verder heerlijk bij een overdreven luxe zwembad geweest en genoten van het lekkere weer (toen het bij jullie sneeuwde ;) haha). We hebben een Afrikaans biertje genuttigd en schandalig een pizza besteld. Helaas was de pizza wel koud en helemaal door elkaar geschud toen we hem kregen, maar dat had geen invloed op de heerlijke smaak. Ik was wel even toe aan een lekkere maaltijd. Toch is op zich de Oegandese keuken best oké. De chapatti is mijn favoriet (een soort pannenkoek), daar kan ik me helemaal klem aan eten! Maar zo vertel ik ook nog steeds tegen iedereen dat ik vegetariër ben, want als ik alleen al naar het vlees kijk krijg ik spontaan diarree. Dus ik maak een selectieve keuze in het eten, haha.
Het is hier droogseizoen en sinds ik hier ben heeft het ook pas 1 keer 10 minuten geregend. Helaas ben ik nog niet echt bruin, ik zie in het ziekenhuis weinig zonlicht. Dus daar moeten we nog een beetje verandering in brengen ;). Maar het is wel echt warm.

Ik heb ondertussen ook weer erg veel meegemaakt op mijn project.
Iedereen kent me nu eigenlijk wel en ze worden steeds losser en aardiger. Er waren al veel aardige en lieve mensen, maar andere beginnen nu ook meer losser te komen. Ze vragen om mijn mening, ik mag dingen alleen doen, zijn oprecht geïnteresseerd in mijn visie en beleid. Ik voel me meer gewaardeerd en misschien ook wel meer op waarde geschat. Dus dat is wel fijn en leuk. Het blijft wel nog steeds zo dat ik niet echt het gevoel heb dat ze dingen willen ‘leren/ aannemen’ van mij. Snap ik ook wel. Op zich hebben ze het ook goed op orde. Maar soms is dat wel frustrerend om het soms makkelijker en beter kan.

Afgelopen week weer veel bezig geweest met verloskunde. Weer vele verschillende bevallingen begeleidt. Ik probeer de mensen een beetje te begeleiden in de fase tijdens de ontsluiting/weeën activiteit. Dat is hier totaal niet aan de orde. Mensen worden beoordeeld als dat nodig is en gaan andere dingen doen. Als mensen persdrang krijgen, met andere woorden als ze geluid beginnen te maken, komen ze weer kijken. Zetten de spullen klaar en pakken een kind aan. Wat betreft de spullen is het hier ook een beetje anders. Mijn instrumenten set bestaat uit 4 of soms 3 klemmen (kochers). Toen ik vroeg waar de schaar was als ik eventueel de navelstreng moest doorknippen of een knip (epi) moest zetten bij de moeder om de bevalling te bespoedigen, gaf ze aan dat ze die niet hadden. Ze gebruiken hiervoor een soort van klein mesje (wel steriel gelukkig). Ik dacht alleen maar, ik hoop dat ik dat niet nodig heb!! Ze hebben ook geen vliezenbreker. Ze gebruiken hiervoor een naald om door te prikken. Ook dat vind ik geen succes en probeer het maar met een van de klemmen die ik heb om de vliezen te breken. Het is gewoon allemaal een beetje behelpen, maar op zich te doen. Wel goed dat ze hier standaard medicatie geven voor bloedverlies te remmen en vrouwen krijgen verdoving bij het hechten. Ik vind dat echt top! Verder gebruiken ze hier, zoals ik al eerder had geschreven, een touwtje of de achterkant van de handschoen om de navelstreng af te binden. Ik ben nu de navelklemmen die ik mee had genomen aan het uitdelen. Ze zijn daar allemaal heel erg blij mee! De verpleging weet alleen niet hoe het werkt. Dus ik zeg telkens, doe ik de navelklem wel als jij dan het mesje gebruikt als dat nodig is haha. Ik heb gevraagd of er bij mij als assistentie een verpleegkundige of verloskundige bij kan zijn, want ga dat echt niet alleen doen. Meer voor de verantwoordelijkheid. Als ik dat niet had gedaan, hadden ze me het liefst alleen gelaten.
Verder gebruiken ze grote stukken watten dat functioneert als maandverband. Heerlijk spul om mee te werken…not….blijft overal aan plakken en vooral aan je handschoenen. De moeder liggen dus op een plastic zeiltje. Al het bloed en vruchtwater wordt eerst met watten allemaal op gedempt, als vorm van schoonmaken.
Als ik een bevalling doe, sta ik er altijd bepakt bij…dubbele handschoenen, spatbril en een short. Haha dan moeten ze altijd lachen.
De geboorte is helaas niet zo een mooie/bijzondere gebeurtenis als bij ons. De baby wordt meteen gepakt, afgedroogd, gewogen, meegenomen naar de andere kamer en krijgt kleren aan. De moeder moet ook meteen nadat de moederkoek eruit is, worden schoongemaakt, andere kleren aan en naar een ander bed. Daar ziet ze dan voor het eerst haar kindje.
De moeder en de baby krijgen na de bevalling veel medicatie. Daar schrok ik eerst wel van, maar wel goed dat ze dat hier doen en ook kunnen doen. Ze doen dit ter preventie van een infectie. Omdat moeders vaak niet erg schoon zijn en dus minder hygiëne hebben, hebben ze meer kans op het ontwikkelen van een infectie, ook de baby. Dus krijgen ze standaard medicatie zoals o.a. antibiotica en de baby zalf voor in de ogen. Dus goed geregeld.

Wat me verder opvalt is dat ze erg weinig naar het hartje van de baby luisteren en de conditie van het kindje in de gaten houden. Ik vind het overigens nog best lastig luisteren soms met die houten toeter. Met name als ze een keizersnede krijgen luisteren ze echt weinig. Soms beslissen ze om een keizersnede te doen en dan hebben ze daarvoor al misschien 3u lang niet geluisterd, gaat er weer tijd overheen voordat alles geregeld is voor de keizersnede, en voordat het kindje is geboren kan het goed zijn dat ze misschien al wel 5u lang niet geluisterd hebben. Ze luisteren niet voordat ze de keizersnede gaan doen.
Ik vind dat ze best snel en vaak een keizersnede doen. Wel goed dat het in dit ziekenhuis kan, maar voor me gevoel moet je er ook niet te makkelijk naar grijpen.
Er was laatst wel een heftige casus. Er was een vrouw die aan het persen was en het hoofd kwam vast te zitten (ik was niet de begeleider, maar was aanwezig), haar bekken bleek achteraf te smal te zijn. Ze moest een keizersnede krijgen, maar het OK was niet schoongemaakt en de spullen/instrumenten ook niet! Ze kon daar dus niet geopereerd worden. Ze moest op dat moment nog overgeplaatst worden naar een ander ziekenhuis. Niemand weet of dat kindje het heeft overleefd! Dat is toch bizar! Kan toch niet…Gelukkig vonden ze dat zelf ook, mja ondertussen was het wel gebeurd.

Verder ben ik weer op out-reach geweest en me weer bezig gehouden met mannenbesnijdenis. Ik wordt er nog goed in ook! Haha. Het blijft wel echt zielig. Ze slaan kinderen en schreeuwen tegen ze dat ze stil moeten zijn. Het slaat soms echt nergens op. Dit keer waren we op een plek in een dorp. Mensen zaten buiten te wachten in het gras en kinderen waren aan het spelen met een flesje en een stok en een band die ze met stokjes vooruit rolde (ik vind dat altijd zo typisch iets Afrikaans ;)).

Ik heb ook meegelopen op de HIV-clinic. Dit wordt vanuit de overheid betaald. Mensen kunnen hier komen om zich te laten testen en blijven hier op controle komen om te kijken hoe het met ze gaat. Ze krijgen voorlichting en gratis medicatie. Het is wel goed opgezet. Toch is het wel heftig om te zien en confronterend dat zo veel mensen HIV positief zijn. De grootste oorzaak van verspreiding is, dat mannen meerdere vrouwen hebben. Dat is normaal hier, vrouwen weten dat ook. Maar hierdoor brengen ze het dus vaak op elkaar over. Onder mannen is het vaak ook nog een beetje en taboe. Volgens de verpleegkundige is er ook nog geen stabiele lijn in het afnemen van HIV positieve mensen. Dit dus ook door relaties met meerdere vrouwen.
Wat heftig was, is dat er een meisje van 7 jaar kwam om te testen. Zij was verkracht!! Zij en haar verkrachten moesten zich laten testen. Heel bizar verhaal, want dat meisje kwam samen met haar verkrachter en de politie. Dat kan toch echt niet!! Ik was zo boos. Gelukkig was het meisje negatief! De jongen moet de cel in voor 7 jaar.
Wat ik ook nog steeds raar vind is dat vrouwen die HIV positief zijn wel borstvoeding moeten geven (via borstvoeding kan je HIV ook overdragen). De baby krijgt dan medicatie om HIV besmetting te voorkomen en krijgt controles. Dit doen ze omdat vaak toch gewoon borstvoeding geven als het kindje begint te huilen. Maar ondanks de medicatie is er toch een kans dat de baby HIV krijgt.
Het was wel heel interessant en indrukwekkend om te zien.

Daarnaast heb ik ook meegeholpen op de ziekenzaal. Mee visites gelopen met de arts. Echt heel variërend:, salmonella, bloedarmoede, verschillende casus met zwangere, malaria, uitdroging, darmwormen, veel mensen met koorts enz. Wel heel interessant. De arts gaf ook veel uitleg. Daarnaast medicatie gegeven en alles noteren. Het gebeurd allemaal wel een beetje ongestructureerd, alles door elkaar, alles op zijn gemak. Maar goed, als zij weten waar ze mee bezig zijn, voer ik het wel uit.
Wat wel echt heftig was is dat er een kindje was binnen gekomen dat rabiës (hondsdolheid) had. Hij was gebeten door een hond al een tijdje geleden. Zijn moeder wist niet dat het een hondenbeet was, pas toen hij raar gedrag ging vertonen hebben ze iets gedaan. Ze waren eerst naar een staatziekenhuis geweest, maar daar werden ze niet geholpen dus kwamen ze bij ons terecht. Het was zo erg dat het jongentje dus al hondsdolheid had en andere mensen wilde bijten! Echt ik was helemaal onder de indruk. Wist wel dat het voorkwam, maar toch eigenlijk ook wel weer niet zo. Echt heel erg! Er was gewoon niks meer aan te doen…..Ik was echt heel erg geschrokken. Maar helaas wel de realiteit. Dit is toch ook nog een probleem hier in Afrika. Veel mensen hebben een hond als soort van huisdier en zijn daar ook erg gehecht aan.

Nou zoals jullie lezen heb ik weer een hoop meegemaakt!

Naast dat ik veel bijzondere en indrukwekkende dingen meemaak en ook soms heftig, kan ik als ik thuis kom wel met mijn huisgenootjes kletsen. We delen dan al onze ervaringen van de dag. Het is gezellig samen, lekker koken, eten bij kaarslicht (niet altijd elektriciteit), filmpje kijken en tetteren. Het is een gezellig meidenhuis ;).

Ik laat de laatste 2 weken nog op me afkomen en kijken wat er allemaal nog gaat gebeuren. Ik kom in ieder geval met veel nieuwe ervaringen naar huis!

Leuk dat jullie mijn blog lezen en een reactie plaatsen, is leuk om te lezen!!

Tot snel, xxx